ELHÂN-I ŞİTA

Bir beyaz lerze,bir dumanlı uçuş;

Eşini gaib eyleyen bir kuş

gibi kar

Geçen eyyâm-ı nevbahârı arar...

Ey kulûbun sürûd-i şeydâsı,

Ey kebûterlerin neşideleri,

O bahârın bu işte ferdâsı:

Kapladı bir derin sükûta yeri

Karlar

Ki hamûşâne dembedem ağlar!

Ey uçarken düşüp ölen kelebek,

Bir beyaz rîşe-i cenah-ı melek

gibi kar

Seni solgun hadikalarda arar.

Sen açarken çiçekler üstünde

Ufacık bir çiçekli yelpaze

Na’şın üstünde şimdi ey mürde

Başladı parça parça pervâza

Karlar

Ki semâdan düşer düşer ağlar!

Uçtunuz,gittiniz siz ey kuşlar;

Küçücük,sersefîd baykuşlar

gibi kar

Sizi dallarda,lânelerde arar.

Gittiniz,gittiniz siz ey mürgan,

Şimdi boş kaldı ser-te-ser yuvalar,

Yuvalarda yetîm-i bîefgan:

Son kalan mâi tüyleri kovalar

Karlar

Ki havâda uçar uçar ağlar.

Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir

Berk-i semen,cenâh-ı kebûter,sehâb-ı ter...

Dök ey semâ-revân-ı tabiat gunûdedir.-

Hâk-i siyâhın üstüne sâfi şükûfeler!

Her şâhsar şimdi –ne yaprak,ne bir çiçek!-

Bir tûde-i zilâl ü siyeh-reng ü nâ-ümîd...

Ey dest-i âsmân-ı şitâ,durma,durma çek

Her şâhsârın üstüne bir sütre-i sefîd.

Göklerden emeller gibi rizân oluyor kar,

Her sûde hayâlim gibi pûyân oluyor kar.

Bir bâd-ı hamûşun per-i sâfında uyuklar

Tarzında durur bir aralık,sonra uçarlar.

Soldan sağa,sağdan sola lerzân ü girîzân

Gâh uçmada tüyler gibi,gâh olmada rîzân

Karlar,bütün elhânı mezâmir-i sükûtun,

Karlar,bütün ezhar-ı riyâz-ı melekûtun.

Dök hâk-i siyâh üstüne ey dest-i semâ dök,

Ey dest-i semâ,dest-i kerem,dest-i şitâ dök:

Ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi,

Elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümmidi!...

                                                            Cenap ŞAHABETTİN