Öğretmenim ben... Hem önemsiyorum, hem de gurur duyuyorum kendimle... Kar çiçekleri var önümde... Onları deriyor, onları topluyor, onları yoğuruyor, onları kokluyorum... Huzur veriyor bana; gülün kokusu, çiçeğin demeti... Saadetler doluyor dünyama...Her gün bir başka ayrıcalık katıyor içime bu çiçekler...

   Öğretmenim ben...Onur duyuyorum kendimle... Çünkü her gün sevda çiçekleri var önümde... Topluyorum onları...Sevgi dünyalarını dinliyorum... Kederlerim dağılıyor, gördükçe sevda çiçeklerimi... Çünkü sevgimi, sevdamı; hissiyatımı bana sunuyor sevda çiçeklerim...

   Öğretmenim ben... Sevgiler olsun bana... Çünkü sevgicanlarım var benim...Onları bir gün bile görmemek hüzün veriyor bana...Saadetim, sevgim, sevdam hepsi onlar...Hayalimde kalanlar... Sevgicanlarım benim...

   Öğretmenim ben... Bir başka heyecan kaplıyor içimi...Çünkü çocuklarımı görüyorum karşımda... Onların süslediği bir dünya, bulutlara çıkarıyor beni... Meslekler, makamlar, rütbeler, sanatlar... Bunların hepsini de görüyorum karşımda... Hepsi de eğiliyorlar önümde. Hepsi de saygılarını sunuyorlar, hürmetler ediyorlar bana...

Memiş OKUYUCU