YA BARDAK YA GÖL 

Ustaların çıraklarına sadece edindikleri mesleği, zanaatı değil hayatı da 
öğrettikleri, en geniş ve gerçek anlamıyla öğretmen oldukları dönemde 
Hintli 
bir ahşap ustası yaşıyordu. 
Bu ustanın çırağı büyüdü, ahşap işlemeyi ve hayatı öğrendi, kendi işini 
kurup başlattı. Bir süre sonra dostlarından biri oğlunu getirdi, ustadan 
onu 
yanına çırak almasını istedi. 
Fakat bu çırak sürekli yakınıp duran, her şeye bozulan bir çocuk çıktı. 
Tahta getirmeye gidiyor, döndüğünde ellerine kıymık battığından uzun uzun 
yakınıyordu. Bir iş teslim etmeye gidiyor, döndüğünde yoldan, sıcaktan, 
müşterinin tavrından yakınıyordu. 
Usta çocuğa bir şeyler anlatmaya çalışıyordu ama sözlerinin hiçbir etkisi 
olmuyordu. 
Bir gün usta çırağını köye tuz almaya gönderdi. 
Çırak ustasının söylediği gibi, tuzu alıp döndü. Usta bir bardak su 
getirmesini söyledi. Çırak bir bardak suyu da getirdi. 
Usta, Şimdi o tuzu suyun için at" dedi. Çırak ustasının söylediğini yaptı. 
Sonra usta "Şimdi o suyu iç" dedi. Çırak suyu içti ve tabii ki içer içmez 
de 
tükürdü. Öfkeyle ustasına bakarken, usta "Nasıldı tadı" diye sordu. Çırak
nefretle, "Çok acı" dedi. 
Usta çocuğa "Tuzu yanına al gel, gidiyoruz" dedi. Çırak ustasının peşine 

takıldı. Bir süre sonra civardaki gölün kıyısına geldiler. 
Usta çırağa "Bütün tuzu göle dök" dedi. Çırak söyleneni yaptı. 
Usta "Şimdi gölün suyundan iç" dedi. Çırak içti. 
"Suyun tadı nasıldı" diye sordu usta. Çırak, "Çok güzeldi" dedi. 
"Peki tuzun acısını hissettin mi" diye sordu bu kez de. 
Çırak "hayır" dedi. 
Usta çırağı karşısına oturtup anlattı: 
"Hayattaki bütün olumsuzluklar işte bu bir avuç tuz gibidir. Eğer sen 
küçük bir bardak su isen, nasıl tuzun bütün acısını tattıysan, hayatın 
bütün olumsuzluklarından da öyle etkilenirsin. Eğer sen kişiliğinle ve 
gönlünle bu 
önümüzdeki göl gibi isen, hayatta karşılaşabileceğin bütün olumsuzluklar

seni, o bir avuç tuz gölün suyunu nasıl etkilediyse öyle etkiler, bir 
bardak suda tattığın acıyı vermez sana. 
Seçim senindir: Ya bardak olacaksın ya da göl..." 

Ölmek Zor Zanaat

Keyfin nasıl?` diyor uzaklardan bir ses..

Tebessüm ediyorum sorana da, sormayana da..

Anlatıyorum, ya da öyle sanıyorum...

`Keyif dediğin bir nefeslik sigara` diyor bitane deli. O mu, yoksa biz mi deli? orası da meçhulya... `Sigara var yanımda` diyorum sorana. Ozaman keyfin yerinde diyor tanıyanlar. `YAhu arkadaş, çekince içine, ucundan ateş çıkan, o dumanlı şey mi keyifverecek? Peehhh!!!` `

`Mutsuzluğumu çözemedim hala. Ama tebessüm eksik değil yüreğimden` deyip geçiştiriyorum..

Yaşamak zor zanaatmiş, bilseydim ve elimde olsaydı anne ve babamın yollarını ayırmazmıydım? 
E hadi yaşıyoruz diyelim, ya ölmek? Ölmek kolay zanaatmi sanki? Sıksan şakağına, sıkılmaz, kessen can damarını, kesilmez bir başım var ki deyme keyfine. Herkese yetişmeye çalışır o küçük aptal beynim ile... Kalpsizlik almış başını giderken, sen kime bölmeye çalışıyorsun bu yüreği? Sonra uğruna, o kalbini böldüğün kimseler, ardından enayi der işte. Teselliyi yağmurda ıslandıktan sonra, saklandığın ağaçların altında aradığını duyarsa elalem, artık çoluk çocuğun da maskarası olursun, diyeyim sana..

Bir de `bana edebiyat parçalama` diyen üç-beş arkadaşın çıkar meydana. Tabi ardından bilmem kaçı birbirinden merdane, bilmem kaçtane dallama. `Güreş başlasın` diyen mi istersin?, `Elense çekme ulan bana` diyen mi? Yoksa `Tamam abi pes` diyen mi? Proglamnanınca herşeyi yapan adam, tabiri caizse robot sürüsü ile dolu etrafın nasılsa. Sürü demişken, çoban uyuyakalmış bak gördün mü? 256 kere sana, `susma, sustukça çoban uyuyuverecek` demedim mi? Haklısın, çobanın köpeği var nasılsa. Korkma o da `meyd in çayna.` Tanesi 5 milyon. Yeni parayla `5`. Altı harfi atınca `milyon`dan, 5 kalıyor anında. Matematiğim hep iyiydi kanımca, kararımca.

Ölmenin zorluğundan bahsettik de, açmadık tam olarak. Yani diyeceğim o ki, bukadarkuru sıkıntının arasında, kestiğin bileğinden akan kanı, kızılaya bağışlamak varkene, veya antidepresan ilaçlarına babanın emekli maaşının 10`da 1`i gitmişken, üstelik enflasyona göre %8 oranında zam gelen tabuta, `Babam zora sokmasın kendini. Kendi tabutumu kendim alırım` zihniyetiyle yaklaşıp, aylarca 28 eşşek gücünde çalıştığın Ostim`deki matbaadan aldığın tüm parayı yatırmak zorunda kalınca, gerçekten `ölmek zor zanaat arkadaş` diyorsun..

Yaşamak zor, lakin bazen kolay! 
Yakın bi sigara hayata, 
Ellerinizi frenlerden çekip gülümseyin..