KİTAPLARLA KURULAN DOSTLUK

Ömür boyu dost bildiğim kitap,
Seni cüz adıyla tanıdım önce,
İlk çocukluğumda, masum çağımda,
Bir bez çantayla omzumda, elimde.
Küçücükten yitirdiğim
Sevdiklerim için yüreğim
Bir köz gibi yanarken,
Kavrulurken…
Sonra yavaş yavaş,
Yaşar oldun derinden derine
Düşüncemde, duygumda.
Masal oldun dilimde,
Gün gün serpildin
Gür bir ağaç gibi,
Bilgi oldun başımda, aklımda
Derken derken…
Bir düz ovada koşarcasına
Yayıldım, dağıldım sayfalarında.
Ben “Tek Adam”
Çoğaldım böyle böyle,
Dost oldum Keloğlan’la, Kerem’le,
Dolaştım Karacaoğlan’la dağ tepe.
Aradım
“Erkilet güzelini bağ arasında.”

“Çalıkuşu”yla söyleştim
Bir bahçede dallar üstünde.
“Dar Kapı”dan geçtim,
Don Kişot’tan Faust’a ulaştım seninle...
Güç kattın umutlarıma, hayallerime,
Sen olmasaydın eğer kar yağacaktı
Yaz ortasında
Dağlarıma, ovalarıma, yoluma.
Kitap, kitap,
Sen dostların başında gelen dost,
Yeryüzünün güneşten önce güneşi!
Işığın aydınlattı içimi,
Sevgilerin ölümsüzüyle dolup taştı
Yüreğim.
Sen olmasaydın hâlim kim bilir
Nice olurdu nice?
Çocuklar, çocuklar, altın kalpli çocuklar!
Güvenin kitaba
Herkesten, her şeyden çok...
Eviniz, yuvanız kadar sıcak olsun
Gözünüzde kitaplıklar.
Hayatta belki
Her türlü dostluk yıkılır da
Yıkılmaz kitaplarla kurulan dostluklar...

Coşkun ERTEPINAR